Ojé, ik weet dat dit heel gevoelig ligt, maar het kan niet anders: Nelson Mandela ligt op sterven en hij ‘mag’ niet dood. In een eerdere bijdrage had ik het er al over, dat er weinig bewonderingswaardig is aan het stervens-proces. En nu is één van de iconen van de laatste halve eeuw zover dat–ie dood gaat. Hij is vierennegentig jaar en op. Let op dat laatste: op. OP. Twee letters, heel veel betekenis. En wat het zegt is dat het voorbij is, dít leven. Geef die man in hemelsnaam de ruimte om waardig te sterven. Hij kan, zoals de Inuit, de wildernis inlopen om afscheid te nemen van het leven, maar ligt in een fris gesteven bed met slangetjes en snoertjes, terwijl de hele wereld zogenaamd meeleeft.

Ik heb het meegemaakt. Laten gaan is moeilijk, maar het moet. Zeker voor iemand die een icoon is en zoveel gegeven heeft in zijn leven.