All posts tagged: dood

Offer

Leave a comment
In en uit de media / Persoonlijk

Op donderdag 17 januari schreef Arnon Grunberg in zijn column ‘Voetnoot’ in de Volkskrant over liefde, naar aanleiding van twee films waarin mannen hun partner met een kussen uit hun lijden verlossen. Zijn conclusie was ‘Liefde is, cru gesteld, de bereidheid om de geliefde te doden.’ Hoe waar.

Rouw, revalideren

Leave a comment
Persoonlijk

Het is moeilijk om te aanvaarden dat sommige dingen onherroepelijk zijn. Een mislukt examen? Je doet het over. Je huwelijk mislukt? Je probeert het nog eens. Maar de dood is onherroepelijk. En als je geen troost kunt putten uit – laten we het geloof noemen — wat ik niet kan omdat ik nou eenmaal niet geloof in ‘iets’ na de dood — ja dan is het toch wel einde verhaal, dood. Hoe daar mee om […]

Opruimen

Leave a comment
Persoonlijk

Had ik het daar al eens over gehad? Hoe dan ook — opruimen moet soms, je kunt het niet eindeloos uitstellen. Hoewel je het niet zou zeggen als je mijn woning ziet, heb ik wel degelijk flink opgeruimd. Waarbij niet het aantal objecten deze actie zo moeilijk maakte, maar het emotionele gewicht ervan. Onvermijdelijk kwam ik dingen tegen die leidden tot heftig huilen. Na een uurtje ging het niet meer. Tijd genoeg om het af […]

Prut

Leave a comment
Persoonlijk

Gered door de bel? Laten we het zó zeggen: deze dag was een ramp en het kon niet veel erger worden, maar het liep, min of meer gelukkig, anders… Erbovenop geholpen door echte vriend(in)en. Na een onrustige nacht te laat opgestaan. Geprobeerd het vaste ritueel op te pakken. Dat leek te lukken. Koffie, thuis een ontbijt. Bezoek van oudste zoon D, de omgekeerde realiteit van het kind dat zijn ouder troost (en dat hoort echt […]

Dag 50 / Dag 56

Leave a comment
Persoonlijk

Bij het opruimen van mijn e-mail kwam ik er één tegen waarin me een boek van Joan Didion aanbevolen werd: ‘The Year of Magical Thinking’. Het mooie van Internet en elektronica is dat je elke impuls, als het gaat om het kopen van een boek of zo, onmiddellijk kunt bevredigen. Ik lees het nu. Didion beschrijft het jaar na de dood van haar man. Veel is herkenbaar. Zoals de neiging om tijd zo precies mogelijk […]

Clichées

Leave a comment
Persoonlijk

Tussen leven en dood zit nauwelijks iets. Een ader die knapt, een cel die ongecontroleerd gaat delen, een glinstering van de zon in een ooghoek van een chauffeur, een projectiel dat afketst, een malloot met een bomvest, er zijn ontzettend veel banale manieren om van leven dood te maken. Dat is ook wat het zo moeilijk maakt om te aanvaarden dat iemand er niet meer is. De reden is triviaal, de oorzaak ligt buiten dat […]