Ik had het zelf niet zo genoemd, maar de notaris deed dat wel, dus laten we dat maar aanhouden… In elk geval was deze zaterdag het moment daar dat ik de spullen die Miep in haar testament aan verschillende mensen legateerde, aan hen ging overdragen. Bovendien kregen weer anderen die in haar testament genoemd werden, de kans om iets uit te zoeken en mee te nemen. Dat alles speelde zich af in haar Hans-en-Grietje-huis in Buurse.
Hoe het was? Een neef van Miep vond het zichtbaar moeilijk en pobeerde dat ook te verwoorden. Bizar. En dat was het natuurlijk ook. Wat iemand in een half leven verzameld had, werd nu in een paar uur verspreid over ik weet niet hoeveel plekken. Maar het had ook iets natuurlijks: Miep had natuurlijk wel redenen om bepaalde spullen aan bepaalde mensen na te laten; de spulletjes die uitverkoren werden hadden ook een speciale betekenis voor de betrokkenen; de cyclus van gebruik kreeg een vervolg (al was het maar omdat in die onverslijtbare pannen weer lekker gekookt moet worden…) en elk voorwerp dat meegenomen werd was er weer één minder waar ik mee mee bezig moet houden.
Wat allemaal niet betekent dat ik het er niet moeilijk mee had. Integendeel.