Omega-3 brood

Leave a comment
Persoonlijk

Mijn eerste poging in jaren om brood te bakken is redelijk geslaagd. Gisteravond begonnen, vandaag eind van de middag gebakken en zojuist een aantal plakken ervan gegeten.
Uitgaand van een recept dat ik op Internet vond heb ik mijn eigen variant van een Omega-3 brood gemaakt (dat slaat vooral op de ingrediënten die een hoog aandeel Omega-3 bevatten en gunstige aspecten ten aanzien van de gezondheid hebben).
Het ging wat rommelig, en ik ga het volgende keer iets systematischer aanpakken, maar deze test was absoluut ok: luchtig, goede verdeling van de bellen, goede korst, goede smaak. Enkel qua zout niet als gewenst – ik had het zout moeten afwegen, in plaats van inschatten.

Recept:
275 gr tarwemeel (gebuild)
125 gr tarwebloem
125 gr speltbloem
50 gr chiazaad
25 gr maanzaad
25 gr sesamzaad
30 gr pompoenpitten
550 ml water
20 gr gist (de natte variant, helft van een blokje)
1 eetlepel olijfolie
1 theelepel zout

Ik heb de droge bestanddelen gemengd (behalve het zout), gist, water en olie toegevoegd, goed gemengd en licht doorgekneed.
Vervolgens 3 uur op kamertemperatuur laten rijzen. Uit noodzaak toen het deeg in de koelkast laten overnachten. Op kamertemperatuur laten komen, kwartier goed gekneed. In ingevet bakblik bijna drie uur laten rijzen op kamertemperatuur. In voorverwarmde oven eerst 10 minuten bij 240 graden, toen nog 28 minuten op 225 graden. Bakje heet water in de oven erbij.
Wat beter kan: gist eerst oplossen in water en met beetje meel eerst laten activeren. Ook hoeveelheid zout exacter aanhouden. Misschien de rijstijden handiger aanpakken. Baktijd ietsje langer.

Morgen ga ik een desem-starter maken, dwz ermee beginnen – het proces duurt vijf dagen.
De resultaten volgen!

Rouw, revalideren

Leave a comment
Persoonlijk

Het is moeilijk om te aanvaarden dat sommige dingen onherroepelijk zijn. Een mislukt examen? Je doet het over. Je huwelijk mislukt? Je probeert het nog eens. Maar de dood is onherroepelijk. En als je geen troost kunt putten uit – laten we het geloof noemen — wat ik niet kan omdat ik nou eenmaal niet geloof in ‘iets’ na de dood — ja dan is het toch wel einde verhaal, dood.

Hoe daar mee om te gaan? Ik denk daar veel over na, soms een halve nacht, zoals vandaag.

Mijn moeder werkte toen ze jong was in een sanatorium waar tuberculose-patiënten revalideerden. Voor hen was het letterlijk een kwestie van lange adem aleer hun aangetaste longen weer voldoende hersteld waren om weer aan het ‘echte ’ leven te kunnen deelnemen. Àls het al zover kwam, want je kon er ook aan dood gaan. De tijd was wat hen kon genezen, iets anders was er niet.

Rouw is ook zoiets, bedacht ik. Je moet genezen van iets heel ergs en dat duurt lang. Iedere dag is er dan één.

Vandaag is het 17 weken geleden dat Miep doodging. En ik ben daar nog lang niet overheen, maar het gaat wel ietsje beter, denk ik.

Post-It

Leave a comment
Politiek

Op zo’n geel plakkertje staat (in mijn eigen handschrift):
‘Isolation is a form of depression’
en daaronder:
‘Sam Amidon + Beth Orton’.

Geen idee wat het verband daartussen is. Misschien stond die quote wel in een interview met Beth Orton dat ik ‘ergens’ las… Dat zou heel goed kunnen, want Beth is niet de vrolijkste songwriter/zangeres.

Google zag geen link tussen die twee regels tekst. Ik ontdekte wel dat mijn depressie er eentje is van de lichte soort — ik doe nog niet raar genoeg om me er zorgen over te moeten maken.

Misschien weer eens muziek gaan luisteren, binnenkort.

Onrust

Leave a comment
Persoonlijk

Of het met de vallende blaadjes te maken heeft, of met de behoorlijk heftige ‘aanwezigheid’ van Miep in mijn dagelijks bestaan, feit is dat ik al een paar dagen volkomen ontregeld ben.

Wat wil zeggen dat ik én vroeg naar bed ga én ontzettend vroeg wakker word. Om dan weer na een paar uur spoken weer te gaan slapen. En vervolgens zo laat opsta, dat de dag niet te redden is.

Wat trouwens niet betekent dat ik niks zinnigs doe… donderdag heb ik de bladen uit Mieps archief definitief gesorteerd en in de database verwerkt.
Ook nog in haar huisje de laatste dingen geregeld. En haar graf bezocht, met bloemen van het stalletje aan de weg naar Buurse. De bloemen begoten met tranen, dat wel.

Oei

Leave a comment
Persoonlijk

Het heeft toch iets triests dat je in je eentje een biertje zit te drinken.
Maar ik heb ook geen zin om bij een bekende aan te schuiven.
Naar huis dan maar en verder met de ‘werkzaamheden’.