Dwarsdenken

Leave a comment
In en uit de media / Politiek

Bijvoorbeeld: Waarom houdt het medium TV nog steeds vast aan het principe van ‘prime time’? Het is heden ten dage een rare veronderstelling dat de gemiddelde burger ’s avonds tussen zeven en elf programma’s aangereikt dient te krijgen in de veronderstelling dat die dan een groot publiek gaan trekken.

Immers, er wordt tegenwoordig veel ‘tijdverschoven’ gekeken, via internet, on-demand, DVR, en zo meer. Bovendien is er door het grote aanbod een steeds belangrijkere invloed van de sociale media als het gaat om keuzes maken.

Waarom dan niet gekozen voor het uitzenden van nieuw, vers materiaal tijdens de dag, dus van 9 tot zes, om dat dan ’s avonds te herhalen? De huidige situatie omdraaien dus.

Dat heeft als voordeel dat er veel commotie kan ontstaan rondom interessante programma’s, waardoor de ‘herhaling’ veel beter bekeken zal worden dan een ‘première’ op het zelfde tijdstip ’s avonds.

Je moet het enkel durven, Hilversum.

Een kleine accolade

comment 1
In en uit de media / Persoonlijk

In het Volkskrant Magazine van 16 maart staat een interview met stylist San Ming. De illustratie helemaal rechtsboven op pagina 65 is een door Miep geborduurd portret van Ming. In het bijschrift: “Zij is de meest getalenteerde fotograaf van Nederland. Ze is vroegtijdig gestorven.”

Ik zet hier nog wel een plaatje bij, als ik alle kabeltjes weer bij de hand heb.

(Nu ik dit teruglees, begin ik te twijfelen of het nu ‘het magazine’ is of ‘de magazine’, maar vooral omdat er ‘Volkskrant’ tussenstaat.)

Tom Lanoye

Leave a comment
Kunstzaken / Persoonlijk

Vanavond naar de Nederlandse première van Tom Lanoyes theaterprogramma ‘Sprakeloos’ geweest. Het is een solo-voorstelling die baseert op het gelijknamige boek; eigenlijk een uitgebreide voorlees-sessie — hoewel ik met deze beschrijving Lanoye ernstig te kort doe, hij acteert en vertelt erbij, op een manier die echt naar de strot grijpt & dat gebeurde bij mij dus ook letterlijk: zijn beschrijving van het sterfbed van zijn moeder is een één-op-één verslag van hoe Miep doodging, incluis de wroeging die je voelt over het geïnstitutionaliseerde rekken van de dood dat in onze zogenaamde beschaafde maatschappij de norm is. Ik zat erbij en het kwam allemaal weer als een golf over me heen.

Niet vergeten om morgen een wilsbeschikking op papier te zetten.

Grafzerk

comment 1
Persoonlijk

Ik stond zaterdagmiddag op de markt, had net radijs en rode bessen besteld bij Manon van de Groentebroertjes, toen ik gebeld werd door meester-steenhouwer Jan L. De grafzerk van Miep was voltooid. Die mededeling sloeg me even uit het lood omdat ik die ochtend over haar grafkist had gedroomd (een vrij macabere droom, waar Freud vast wel iets zinnigs over te zeggen zou hebben gehad), maar Jan was nog aan het vertellen dat-ie twee weken geleden de fundering had gestort en net de plaat had gelegd. Ik kon uit zijn verhaal opmaken dat hij twijfels had over de lettering, of die wel zichtbaar genoeg was. En toen ik aangaf dezelfde middag nog te gaan kijken, zei hij dat ik niet op stel en sprong hoefde te kijken. Zijn bezorgdheid herkende ik; hetzelfde heb ik ook altijd bij de presentatie van een ontwerp: je hebt je ziel en zaligheid in iets gestopt en weet niet of dat herkend wordt, laat staan gewaardeerd.

Nadat ik groente en fruit ingeslagen had, kocht ik lelies en liep naar huis. Ik moest denken aan iets waar Miep en ik wel eens over spraken: dat iets niet perfect hoefde te zijn, als het maar klopte. Daar waren we het beiden over eens (zoals we het over zoveel eens waren).

De grafzerk was zoals ik verwacht had: niet perfect, maar wel kloppend. Ik kon mijn emoties nog even blokken achter een fototoestel, maar moest natuurlijk weer vreselijk huilen. Heb de lelies achtergelaten en ben met dikke ogen naar huis gereden.

Toeval

Leave a comment
Persoonlijk

Tien minuten nadat ik bij de theaterkassa een kaartje voor de voorstelling, aanstaande donderdag, van Tom Lanoye gekocht had, zat ik in de auto en deed de radio aan. Tom Lanoye werd ondervraagd over zijn voorstelling.

Dat is dus toeval.

Aleksander snapt het

Leave a comment
Persoonlijk

Dit weekend (het kan ook vrijdag geweest zijn) — in de Volkskrant een profiel van Aleksander Korzec. Citaat:

Essentie
Het najagen van hartstochten is een ziekte van deze tijd. Het bestaan is magisch. Geluk is haalbaar in een verliefdheid, in een flow. Wezenlijk is hoe we omgaan met ongeluk. Met positief denken kom je er niet. Shit happens, ja, maar als je het niet onder ogen ziet keert het zich tegen je. Verdriet, schuld, je moet weten wat je voelt en je gevoelens serieus nemen. Als informatie, je moet er niet altijd naar handelen.

Aleksander snapt het. Ik ben ermee bezig.