Nederlandse kaas: Remeker belegen
Buitenlandse kaas: Comté
Zanger: Bonnie ‘Prince’ Billy
Zangeres: Emmylou Harris
Band: Radiohead
Yoghurt: Turkse, 3,5%
Fruit: aardbeien
Noten: pistache
Witte wijn: Sauvignon blanc, Marlboro, Nieuwzeeland
Rode wijn: Shiraz, Chileens
Bier: Leffe Blond
Muesli: Dorset Cereals (diverse varianten)
Olijfolie: DeCecco (warm gebruikt), Toscaans (koud gebruikt)
TV-serie: Luther
Film: Clockwork Orange
Fietsenmaker: Benno Timmerman
Nederlandse schrijver: Biesheuvel
Belgische schrijver: Tom Lanoye
Engelse schrijver: Martin Amis
Amerikaanse schrijver: Michael Connolly
Duitse schrijver: Daniel Kehlmann
Japanse schrijver: Kenzaburo Oë
Noorse schrijver: Jo Nesbø
Pasta: Linguine al limone
Bloem: roze pioenroos
Boom: Amerikaanse eik
Dier: olifant
Land: Nederland
Stad: New York
Kruid: tijm
Groente: venkel
Vis: zeebaars
Servies: Teema van Iittala
Messen: Global
Computer: Apple MacPro
Schoenen: halfhoge booties van Tod’s (uit collectie)
Sokken: Tiago van Falke
Olijven: Kalamata
Pen: Muji gelpen 0.5
Poelier: Mattemaker
Whiskey: Laphroaigh 16 yrs cask strength
Likeur: Limoncello
Actrice: Lindsay Lohan (ja, ik weet het…)
Acteur: Cary Grant
Chocolade: Lindt Noir Puissant
Auto: Smart for two
Zout: Mardon
Kipbereiding: in de oven, met citroen
TV-zender: BBC 1/2 ex aequo
Water: Enschedees tap
Bestemming: Berlijn
Vrouw: Miep
Boter: Iers
Groenteboer: Van Gemert, de Groentebroertjes (Manon)
Grafisch ontwerper: Paul Rand
Meubelontwerper: Ray & Charles Eames
Architect: Peter Zumthor
Illustrator: Tjé Tjong King
Dagstrip: S1ngle
Striptekenaar: Moebius (Jean Giraud)
Comic: Batman (vóór 1968)
Regisseur: Fellini
Museum: Dia Beacon
Kunstenaar: Marcel Duchamp
Tijdschrift: Pep
Gereedschap: Festo
Houtsoort: Frans eiken
TV: Bang & Olufsen ca 1996
Postzegel: Van Krimpens cijferreeks
Bankbiljet: vuurtorenbiljet van Drupsteen
Tandpasta: Paradontax
Waspoeder: Ariel
Straat: Broadway, NYC
Tijdverdrijf: lijstjes maken (not…)
Krant: The Guardian
Weekblad: de Groene
Japans restaurant: Tao, Enschede
Sterrenstaurant: Da Vinci, Maasbracht
Pizza: YamYam, Amsterdam
Kledingzaak: The English Hatter, Amsterdam
Plek: thuis
Exact één jaar
Bijna één jaar
Nog twee dagen. Dan is het 7 juli en een jaar geleden dat mijn meisje doodging.
Begin deze week stelde ik me voor dat deze ‘mijlpaal’ soepel voorbij zou kunnen gaan; misschien met een goed samenzijn met vrienden, etc, of koffie drinken met familie, maar had daarbij niet gerekend op zoiets stoms als ‘gevoel’…
In de loop van de week ging het steeds meer wringen. Zo ben ik op donderdag het huis niet uitgeweest, heb me zelfs niet aangekleed. Had geen zin om iets anders te doen dan tv kijken. Probeerde zolang mogelijk te slapen om de dag korter te maken. Tot vanmiddag. Toen brak de dam en heb ik een uur zitten janken.
Waarna ik ben begonnen met het opruimen van alle spullen van Miep die in grote wanorde in mijn kamer stonden. Heb het in dozen gepakt, veel in het kantoor gezet, stof verwijderd, een extra was gedraaid, de afwas gedaan, spinnewebben weggeragd, het oud papier bij de kantoordeur klaargezet, ongelezen boeken opgestapeld, notities gearchiveerd.
Het uitzoeken van de rest van haar archief ga ik echt nog wel doen, maar het staat me nu niet meer aan te staren. Misschien is er nu ruimte om andere dingen op te pakken, dat is echt nodig.
Want het is nu bijna een jaar geleden.
Nelson Mandela
Ojé, ik weet dat dit heel gevoelig ligt, maar het kan niet anders: Nelson Mandela ligt op sterven en hij ‘mag’ niet dood. In een eerdere bijdrage had ik het er al over, dat er weinig bewonderingswaardig is aan het stervens-proces. En nu is één van de iconen van de laatste halve eeuw zover dat–ie dood gaat. Hij is vierennegentig jaar en op. Let op dat laatste: op. OP. Twee letters, heel veel betekenis. En wat het zegt is dat het voorbij is, dít leven. Geef die man in hemelsnaam de ruimte om waardig te sterven. Hij kan, zoals de Inuit, de wildernis inlopen om afscheid te nemen van het leven, maar ligt in een fris gesteven bed met slangetjes en snoertjes, terwijl de hele wereld zogenaamd meeleeft.
Ik heb het meegemaakt. Laten gaan is moeilijk, maar het moet. Zeker voor iemand die een icoon is en zoveel gegeven heeft in zijn leven.
Lauwe salade
Ontstaan als variant op Salade Niçoise omdat er geen tonijn in huis was — maar ook weer een variant op een pasta die Miep maakte… Aardappel, slaboontjes, hardgekookt ei, tomaat.
De eerste drie ingrediënten koken en laten afkoelen, het laatste erbij als de rest nog lauw is. En het mooie is dat het in principe in één pan kan: water opzetten en aan de kook brengen en zouten, eieren erbij (voorzichtig!).
Als het water kookt een paar minuten wachten en dan schijfjes nieuwe aardappel van een halve centimeter dik erbij. Weer een paar minuten later de haricots verts erbij. Koken tot die bijtgaar zijn en afgieten. Afspoelen met koud water. Even laten dampen. Bedruipen met een goede kwaliteit olijfolie, op smaak brengen met peper en zout, en voorzichtig husselen.
Paar minuten laten afkoelen tot het lauw is, op een bord (of meerdere) rangschikken. Eieren pellen en in stukken snijden. Smaakvolle tomaten (ik prefereer Tasty Toms) in partjes snijden. Beide onderdelen over het bord (de borden) verdelen, beetje verse peper erover. Misschien nog wat zout. Kappertjes in plaats van zout is nog beter.
Varianten: stevige slabladen als basis (romaine!), tonijn erbij. Zwarte olijven. Ansjovis. Maar dan is het alweer salade niçoise. Wat ook kan: in plaats van aardappel pasta (kan ook meegekookt worden, penne kan, maar farfalle ziet er leuker uit). Dan dus parmezaan erbij als umami. Wat trouwens ook kan is pasta én aardappel omdat dat beide groenten zijn. En dan zijn we weer bij het recept van Miep. Waarvoor je ietwat kruimige aardappelen moet gebruiken, en best veel olie… En dan niet lauw, maar warm opdienen.
Maar zo was het: smaak boven andere zaken. Ach, zie maar — het blijft goed vanwege veel groente en nauwelijks vet.
Het hoofd doet het nog wel
Ik ben onder behandeling bij een homeopate. Veel mensen geloven niet in homeopathie. Ik wel. Dat komt omdat ik tussen alpha en beta zit. En niet vast in een beperkt denkraam. Dat terzijde.
Woensdag jongstleden ben ik een schil opgeschoven ( jargon — zoek maar op) en heb een nieuw middel gekregen.
Of dat te maken heeft met mijn dromen? Misschien. De laatste tijd word ik bijna dagelijks heel vroeg wakker, zo rond zes uur. Ik ben dan heel helder. Maar — geef daar eens antwoord op, wat moet ik in hemelsnaam om zes uur ’s ochtends doen? Geen idee, dus. Ik lees het nieuws, kijk tv. En na een paar uur probeer ik nog even te slapen…
En dan gebeurt het: ik krijg de meest heftige en echte dromen, waarin heden en verleden compleet door elkaar lopen. Waarna ik volkomen uitgeput wakker word en heel erg mijn best moet doen om op te staan.
Waar die dromen over gaan? Eén keer raden.