Eerder vandaag kreeg ik een soort openbaring: decennia lang verkeerde ik in de veronderstelling dat het vuur in een open haard warmte genereerde. Dat klopt dus niet. Het effect van verwarmen is niet iets dat met het vuurtje te maken heeft, maar is het resultaat van de opwarming van de haardruimte zelf. Het is de open haard zelf die warmte genereert, niet dat vuur erin.
Om hier nu achter te komen was wel heftig.
Stom, stom, stom. Iedereen die een beetje commercieel denkt grijpt het aan om er een hoop tam-tam mee te genereren (voorbeelden te over), en ik vergeet dat… Vier jaar en vier dagen gelden begon ik met dit blog — eigenlijk met deze incarnatie van mijn persoonlijke website. En inmiddels ben ik 257 berichten verder!
Mocht ik dit morgen nog net zo interessant enzovoorts vinden, dan zoek ik nog wat statistieken en dergelijke uit om er meer over te zeggen. Misschien, let wel!
Iedereen, ja echt iedereen die in beeld komt in de tweede serie van de Deens/Zweedse serie Broen || Bron (The Bridge) heeft geweldig mooie kleren aan. Ik twijfel er niet aan dat het overgrote deel daarvan uit eigen land(en) komt.
Ter info: afgelopen maandag of zondag werd de laatste aflevering uitgezonden in Scandinavië. Ik bekijk die net — met een armetierige engelse ondertiteling, maar toch… Het ziet er allemaal fantastisch uit en is ook nog eens rete-spannend. De interieurs zijn trouwens ook heel mooi. En de exterieurs. Alles, eigenlijk.
De dvd-box is te bestellen via de Volkskrant. Met (denk ik) een veel betere ondertiteling dan die waar ik het mee moest doen.
Tussen haakjes: het is in ons land niet strafbaar om tv-series etc, te downloaden. Wel om ze te uploaden. Ik bevind me dus nog aan de goede kant van de scheidslijn.
Ik was me er alweer een tijd van bewust, maar het drong vanavond weer tot me door: het is goed om soms je gevoel luid te uiten.
En dat heb ik gedaan. Op weg van toilet naar zitplaats heb ik gechanted dat ik me goed voel.
Zou dit een soort doorbraak kunnen zijn?
Mijn jongste zoon was een paar dagen geleden jarig, dat–ie nu in Australië zit is wel een soort bummer (maar ik zoek hem eind van het jaar op!); mijn oudste zoon werd door een collega ‘briljant’ genoemd (leuk! heel leuk!); ik heb me andermaal gekandideerd als raadslid voor GroenLinks en ben door de Kandidatencommissie op (een voorlopige) plaats 4 gezet (ik ga ervoor!); de laatste tien dagen ben ik bijna dagelijks in de weer geweest met een project waarvan ik aanvankelijk bang was dat het teveel energie zou vragen — wat meevalt (goed signaal); ik kreeg eergisteren te horen dat de locatie voor een evenement dat ik organiseer gesloten was en moest binnen een dag een alternatief vinden (wat gelukt is); het paar dat in mijn huis in Amsterdam logeerde heeft een zoon gekregen (gefeliciteerd!); de voorbereidingen van de algemene ledenvergadering van mijn club hielden ondermeer in dat ik 185 kaartjes van een postzegel moest voorzien (gelukkig zelfklevend); ik ben zo ongeveer tien kilo afgevallen sinds ik met mijn ‘dieet’ ben begonnen (maar het schiet niet echt op…). En verder: het verder gaat het eigenlijk behoorlijk goed met me.
De kogel is door de kerk, om een cliché-uitdrukking te gebruiken: ik heb gisteravond een al lang in de steigers staand (sorry…) voornemen uitgevoerd en DE reis geboekt. Eind van het jaar vlieg ik naar Australië, vervolgens naar de Verenigde Staten met stops in San Francisco en New York, en dan weer terug naar Amsterdam.
Het online boeken van de reis veroorzaakte nog de nodige stress. Op de een of andere manier kwam er een verkeerde vertrekdatum uit het boekings-systeem gerold (ik zal wel een wijziging niet goed bekeken hebben) en ik kon om half elf ’s avonds niemand telefonisch bereiken. Toen maar een nood-mail gestuurd en waarempel, na een slapeloze nacht was er vroeg in de ochtend een bevestigend bericht dat de gewenste veranderingen verwerkt waren.
Ik ga dus de wereld rond. In 32 dagen! Of 33, het is maar hoe je rekent.