Op deze achtste dag in Australië eindelijk gelegenheid om iets te posten… Het is even na negen ‘s avonds in het plaatsje Eden, dat aan de kust ligt, vlakbij de grens met Victoria (we zijn dus nog in New South Wales). Het avondeten in de lokale Fishermen’s Recreational Club is aan het verteren — veel verser dan hier kan vis niet op een bord belanden — en er is Internet in de Twofold Bay Motor Inn!
Het is de tweede dag van een road trip door dit deel van het land, een bochtenrijke reis van Sydney naar Melbourne, in een hybriede witte Toyota, waarbij ‘bonnefooi’ het sleutelwoord is — we weten nooit waar we belanden; wat gisteren leidde tot een drie uur durende zoektocht naar een slaapplek. Maar dat is ook de charme ervan, niet weten wat komt.
Tot nu toe ervaar ik dit land als een vreemde mengeling van Angelsaksische voorbeelden (Engeland, de VS), met de nodige anachronistische twists (stadsdelen waar Aziaten het straatbeeld bepalen), veel te mooie natuur die hier blijkbaar voor lief wordt genomen omdat de bermen van de wegen vol rotzooi liggen, het typische verschijnsel van extreem veel geloofsvormen van christelijke origine (de Jehova’s getuigen lijken in de meerderheid), aardige mensen met een vreselijk accent, de beroerdste televisie ooit, een verraderlijk agressieve zon (al twee maal verbrand!), en qua grafische vormgeving een achtergebleven gebied (maar dat zal mijn stokpaardje wel zijn dat even de kop opsteekt).
NYE, zoals men hier Oudejaarsavond noemt, was een spectaculair gebeuren. We hebben het vuurwerk rond Sydney Harbour Bridge gezien vanaf een kade achter de brug, en weten nu, van een aardige Ozzie, dat particulier vuurwerk hier streng verboden is en het van overheidswege geregelde publieke vuurwerk derhalve zulk een geweldig evenement is. (Moeten we in NL ook zo snel mogelijk invoeren!)
Omdat ik zo snel niet weet hoe ik een foto van mijn iPhone in een post kan plaatsen, voorlopig geen afbeeldingen. En hopelijk later weer een berichtje.
Update: dankzij Richie weet ik nu hoe het moet, dus een plaatje!
