Heb ik een beetje last van. Kan dat niet helemaal duiden. Soms is het zo dat er heel veel druk is om iets te doen, maar dat laatste zetje uitblijft.
Dat zal het zijn. Ik wacht op het zetje.
Tortilla
Zo heet het in het Spaans. In het Italiaans zou dat Frittata zijn, maar er is verschil…
Ik denk dat ik het recept al eens eerder beschreven heb, maar vandaag maakte ik een variant die heel erg geslaagd was. Bij deze het recept:
[Voor 1 of 2 personen, herbereken de hoeveelheden voor meer, waarbij te bedenken dat de hier gegeven hoeveelheden ruim zijn voor één persoon.]
Neem drie doorsnee Charlotte aardappelen, snij ze in dunne plakjes, dep ze goed af.
Snij een doorsnee ui (rood) in dunne sikkeltjes.
Snipper een teen of twee verse knoflook. Druk een paar gedroogde pepertjes fijn.
Roer drie eieren los in een schaal, met een beetje water en wat witte peper, zout en oregano.
Verwarm een koekenpan. Doe er een passende hoeveelheid neutrale olie in. Vervolgens de aardappelschijfjes. Losroeren zodat alles een beetje met olie bedekt is. Zout en peper erbij.
Enige tijd op een gemiddeld vuur laten garen.
Als de aardappel doorzichtig wordt en delen kleur krijgen, de ui, knoflook en rode peper toevoegen. Vuur een tikje lager draaien.
Wacht tot de ui kleur krijgt.
Dan de inhoud van de koekenpan in de schaal met geklopte eiermassa doen. Goed mengen.
Goede roomboter smelten in de pan en zodra die gesmolten is de inhoud van de schaal erbij. Verdelen over de pan.
Op laag vuur de massa laten stollen. (Als je een deksel gebruikt rijst de eiermassa en wordt ze luchtiger.)
Zodra de bovenste laag niet meer glimt vuur even hoger en na een halve minuut de tortilla op een bord laten glijden. Ben je handig, keer dan het geheel, dat ziet er mooi uit.
Even laten afkoelen alvorens te verdelen en te eten.
(Tip: door in 1 fase witte peper te gebruiken en in 1 andere zwarte peper krijg je meer diepte.)
Opties: goede parmezaan, geraspt, erover. Peterselie erdoor in de eindfase is ook lekker. Hoeveelheid rode peper naar smaak. En dat kan ook verse rode peper zijn, maar test die altijd door het puntje te proeven.
Vleermuizen
Ze zijn er weer. In de oplopende schemering dwarrelend achter mijn huis. Het is er trouwens maar eentje, zie ik nu. En dat is een veeg teken — misschien hebben wij mensen hun habitat ietsje teveel aangetast.
Ik hou het in de gaten.
(En speciaal voor E: sterkte, ik denk aan je.)
Vakantiehuisje te koop
Het huisje van Miep staat te koop op Funda. Vraagprijs € 175.000.
De foto’s zijn trouwens door Miep zelf gemaakt, ik geloof voor een artikel in een Twents tijdschrift.
Twitter – an immature product…
Why can’t I drop a txt or csv or whatever document to create a List out of all the @-instances in it?
Shows how stupid Twitter is.
Voorkeurstemmen
Netto heb ik 140 voorkeurstemmen gekregen (familie-relaties eraf) bij de gemeenteraadsverkiezingen vorige woensdag. Er is dus een duidelijke stijgende lijn, want de vorige keer waren het er 65 (bruto).
In mijn gemeente (Enschede) is na meer dan 6 decennia een eind gekomen aan de macht van de PvdA. Dat is een positieve ontwikkeling. Het is niet gezond als één partij lang aan het pluche kleeft; ze krijgen airs, worden regenten. Dat houdt nu eindelijk op.
Voor mijn club, GroenLinks, is het gevoel over het behaalde resultaat dubbel. Enerzijds mogen we blij zijn dat we tegen de landelijke trend in geen zetelverlies hebben geleden. Maar het is wél jammer dat onze standvastige houding aangaande de plannen voor de luchthaven niet beloond is door de kiezers, we hadden graag een zetel erbij gehad… D66 heeft nu een flink deel van dat ‘krediet’ van de bevolking kunnen innen (niet helemaal terecht, vind ik, want ze hebben niet voortdurend tegen dat plan geageerd). Zíj zijn nu de grootste in Enschede. In 2006 hadden D66 nog één zetel, in 2010 zes en nu zeven zetels.
GroenLinks heeft sinds het ontstaan van de partij drie zetels in Enschede, is daarmee een constante. We vertegenwoordigen 7 procent van de Enschedese bevolking.
Ik denk dat die evenwichtigheid zwaar zou moeten tellen bij de komende formatie.