Lijkt me duidelijk.
Geen idee. Geen flauw benul. Niet het minste idee wat… Oftewel: ik weet het niet. Wat aan de andere kant wel weer betekent dat het (‘het’) alle kanten op kan gaan. Recapitulerend: ik ben 57 jaar, werk niet, heb last van mijn rug en wordt de laatste tijd iedere ochtend om half zes wakker, en ik heb geen idee wat ik met de rest van mijn leven moet. Iemand een suggestie?
Heb niet echt iets te melden… Ja, dat vriendinnen van Miep zwanger of opeens getrouwd blijken te zijn, het omslag van de Japanse Vogue sieren. Maar of dat in dit blog hoort? Het lijkt erop dat mijn bestaan wat evenwichtiger is geworden, met minder heftige pieken en dalen. Met wat meer energie om dingen op te pakken. Maar ook met minder om te melden. Dat dan wel. We zullen zien.
Mijn favoriete nootjes. Maar ik krijg wel nagelpijn door het openen van pistachenootjes. Dat heeft iets kosmisch-verantwoords — dat je voor een beetje genot ook een beetje pijn moet lijden. (Tussen haakjes: het betekent ook iets dat ik de drie bovenstaande zinnen pas na vier edits goed op dit blog kreeg…)
Ik neem terug wat ik enige tijd geleden over je schreef… Nu je wat meer ruimte en tijd krijgt om je te ontplooien, kom je helemaal tot je recht in GoT: het klopt wat je doet. Bovendien: in de titels kom je voor Natalie Dormer & dat is dus terecht. Zie ‘Elementary’.
Sinds 18 juli 2012 schrijf ik bijna dagelijks in een schrift met een rood kaft (merk Moleskine, 19 bij 25 cm, gelineerd, middels cahiersteek gebrocheerd). Gisteravond laat schreef ik over hoe het voelde om bijna jarig te zijn en kwam ik tot ruim over de helft van (de handmatig genummerde) pagina 119, de voorlaatste pagina. Straks, op de bank, met een glas wijn op het krukje paraat, ga ik de laatste regels vullen. Ik denk […]
Ik vind het niet leuk dat ik het zeggen moet, maar je bent niet overtuigend in ‘Game of Thrones’. In de laatste aflevering (6 van seizoen 3) mag je eindelijk weer wat meer voor het voetlicht treden en het is gewoonweg níet goed. Ik kijk en probeer uit te vinden waar het aan ligt… Is het de taalbarrière, of misschien de manier waarop het gefilmd wordt — waarbij ik ervan uitga dat je de meeste […]