Lijkt me duidelijk.
Was het maar waar… het regent veel de laatste tijd. Het gaat in dit geval om mijn zonnepanelen. Die zijn vandaag exact twee jaar in bedrijf. Afgezien dat ze door een montagefout een paar dagen geen stroom opgewekt hebben, waren er geen noemenswaardige problemen. De totale productie bedraagt 6.462 kWh. Gemiddeld 3.231 kWh per jaar dus, wat bij een nominale capaciteit van 4 MWh een rendement van bijna 81% is — een beetje aan de […]
Twee dagen aandacht in de media voor het door rode kruizen rijden en de gevolgen daarvan: http://www.volkskrant.nl/binnenland/van-een-rood-kruis-boven-snelweg-schrikt-niemand~a4106385/ De ene reactie is dat er een ander symbool moet komen, de andere er eentje van ‘ontbrekend bewustzijn’. Maar je zal maar een rood kruis negeren en iemand doodrijden (jezelf? dat is dikke bult!)… Eind tachtiger jaren had ik nog maar net een Citroën CX Familiale waarmee ik wekelijks naar Aalten reed voor een semi-vaste freelance-klus, toen ik […]
Vandaag is het drie jaar geleden dat Miep stierf. Tussen twee regenbuitjes door was ik bij haar graf, bij toeval rond het tijdstip dat ze drie jaar geleden overleed — tien voor twee. Ik had pioenrozen bij me — niet echt mooie, maar er waren vandaag geen betere te vinden. Bij mij thuis staan er ook tien op een vaas (die ik, net als bijna al mijn vazen, van haar heb gekregen). Drie jaar lijkt […]
Het is wel een mooi voorbeeld; ik heb bijna drie jaar geleden al een concept van mijn overlijdensadvertentie gemaakt, maar Heinz Polzer was me voor — en hij dichtte in ollekebolleke-vorm: Even uw aandacht graag! Korte berichtgeving: Ondergenoemde Is niet meer in beeld – Wat hier (behalve voor Onbelangstellenden) Hartelijk groetend Wordt medegedeeld Drs. P De mijne is zonder rijm. Sorry. Maar dat zien jullie ooit wel…
Misschien moet ik in therapie (alweer), maar vandaag kon ik me echt opwinden over een artikel in de Volkskrant… Pinda’s zijn namelijk geen noten. Pinda’s en noten in één categorie indelen is alsof je aardappelen en appels bijeen harkt. Ik vind dat zó dom, dat ik er bijna niets over durf te zeggen. Maar toch…
Al meer dan een paar weken heb ik nagedacht over hoe ik met het naderende moment van ‘drie jaar geleden’ zou moeten omgaan. Misschien zou het iets moeten worden in de trant van ‘na een jaar dacht ik dat het na twee jaar minder zou worden, na twee jaar dacht ik dat het na drie jaar… enzovoorts, met als conclusie dat het ook na drie jaar niet minder is…’, maar feit is dat het anders […]