Midden vorige week zag ik opeens motten vliegen die er niet waren. Dat wil zeggen, ik sloeg ernaar, maar raakte niets. Mouches volants — dat bleek de noemer te zijn waaronder het verschijnsel valt. In het Engels heet dat floaters, wat een meer macabere benaming is. Ik heb daar het beeld van in de gracht drijvende lijken bij. Maandag belde ik dus maar de huisartsenpraktijk. Ik kon dezelfde dag langskomen voor een consult. Ik had […]
Turkse supermarkt op de hoek van de koelwand: twee jongemannen, de één mondkapje op de kin, de andere geen mondkapje te bekennen. Ik zeg er wat van. Natuurlijk is de reactie dat ik me er niet mee moet bemoeien. Zonder kapje is het meest vocaal, zegt iets in de trant van dat we al twee jaren onderdrukt worden en dat-ie er niet in gelooft. Ik vraag hem of hij niet een beter argument heeft dan […]
Gisteren voor het eerst in eeuwen een bioscoop bezocht (No Time to Die). Na het checken van mijn vaccinatiestatus en identiteit vroeg de baliemedewerker mij of ik een kortingskaart had. Niet dus. Of ik 65-plus was. Wel dus. Met korting de film gezien. Ik voelde me opeens bejaard.
Ik loop er heel vaak langs, moet er zelfs met veel tegenzin wel eens zijn, maar het plaatselijke ziekenhuis MST is een gegeven… Pas vandaag realiseerde ik me dat die benaming heel erg fout is. Een plek waar mensen naar toe gaan om ziek te zijn? Wie zou daar willen? Niemand! Waarom heet het niet ’Geneeshuis’, of ’Plek om mensen beter te maken’, of als het toch ingewikkeld moet ’Instituut voor hogere geneeskunde’? In elk […]
Af en toe doe ik moeite. Vaak in de vorm van een ingezonden brief. Of iets dergelijks. Niet altijd leidt dat tot resultaat. Een poging in begin mei uiteindelijk wel. Dit dus: Stond op de zestiende augustus in de Volkskrant. Een leuk begin van de week dus.
Dinsdagochtend moest ik naar mijn tandarts om hechtingen te laten verwijderen. De zon scheen, ik ging op de fiets. Het was rond half tien en er was nauwelijks verkeer op de wegen naar de praktijk. Ik zag mijn buurman lopen met zijn twee honden. Ik zwaaide, hij ook. Ik zag Pieter van PostNL die een grote doos in de armen had. Hij riep ‘Bertus!’. Ik zwaaide naar hem. Op de terugweg moest ik nog meer […]