Knelfittingen. Ik heb het vaak moeilijk met die dingen. Vandaag een paar uur besteed aan het dicht krijgen van de waterleidingen in mijn douche (die allemaal verlengd en of omgelegd moesten worden) en het was zweten. Uiteindelijk leek het allemaal oké en besloot ik te testen. Dus hoofdkraan weer open en ik hoor watergeraas. Bleek een dopje van een kraan afgeblazen (zat niet goed vast). Snel de kraan weer dicht, maar er was water zes meter […]
Het was niet handig van me dat ik mijn werkschoenen (met verstevigde neus…) niet aanhad, maar gewoon op slippers aan de slag was. Dat die plaat van 16 kilo die op mijn rechtervoet viel deed nu behoorlijk pijn. Vooral mijn grote teen is flink opgezwollen. Maar de renovatie gaat verder voorspoedig. Morgen mengknoppen verplaatsen en buizen aan elkaar knopen. En dan kan het ‘dicht’ en kan het afwerken beginnen. Sat gaat ook hinkend wel lukken.
Het krukje/bijzettafeltje is klaar. Niet perfect, maar wabi sabi is genoeg. Vandaag mijn douche grotendeels gesloopt. Daar is al veel te lang tegenaan gehikt, terwijl de vochtproblemen aanhielden. Morgen uitdokteren hoe verder te gaan, ik wil namelijk twee knoppen verplaatsen en dat is ingewikkeld. Wat levert anderhalf wand trouwens veel puin en zooi op.
Ik hou van pistache-ijs. Maar die moet dan wel van Talamini in mijn woonplaats zijn. Vandaag sluit de zaak weer voor een maand of vijf. In Nederland is Italiaans ijs geen handel tijdens de late herfst en in de winter (bij onze oosterburen wel, waarom eigenlijk?). Ik hou van pistache-ijs. Maar ik mag van mezelf niet vaker dan eens per week twee bolletjes. Behalve in de laatste week natuurlijk. Woensdag drie, zaterdag twee. Vandaag geen pistache-ijs, […]
In Parijs was eerder deze week een deel van de stad autovrij. Niet eens zo’n groot deel — rond de 30% — maar de luchtkwaliteit was gelijk veel beter: 20 tot 40% minder stikstofoxiden (dat spul waar Volkswagen zich zo goed mee profileert) werd gemeten. Vandaag heb ik de filters van mijn twee gebalanceerde ventilatie-units vervangen. De invoerkant zag er bepaald onfris uit. Allemaal zooi die dus niet in mijn huis terecht gekomen is. Maar ik kan niet altijd […]
Ik snap heel veel dingen, maar dat wil nog niet zeggen dat ik ze begrijp. In Franse praatprogramma’s zitten de deelnemers vaak met een dikke microfoon in de hand rond een tafel. Let wel: iedereen heeft dus een microfoon. Waarom? Dat snap ik: dan heb je iets in je handen, zodat je niet dullig aan je neus krabt of om de twee tellen een slokje neemt, enzovoorts. Wat ik niet begrijp is waarom ze dat in […]