Ik las vandaag met grote belangstelling een artikel in NRC over de laatste voorstellingenreeks van Mischa Wertheim. Hij was daarbij niet lijfelijk aanwezig op het toneel, maar betrok het publiek — op afstand — bij het invullen van de voorstelling, waarbij het hulp kreeg van een robot en digitale media.

Over dat laatste heb ik zo mijn twijfels, maar het afwezig zijn bij de eigen voorstelling is iets wat ik van harte toejuich. Hoe aangenaam zou het leven zijn als al die zelfbeminnende ‘artiesten’ en ‘BN-ers’ afwezig zouden zijn bij al die programma’s en evenementen waarin wij, het publiek, tot vervelens toe geconfronteerd worden met hun zelfgenoegzame, zelfingenomen bakkes. Ik stel me een De Wereld Draait Door voor waarbij de tafel leeg blijft, de tafelheer of –dame fijn thuisblijft, de eerste rij van het publiek — waar die glimkoppen wachten tot ze ook een kunstje mogen doen — evenzo onbezet is & vooral dat de kansel van de ‘dichter’ Dijkshoorn onbemand en zijn Moleskine-cahier gesloten blijft

(Of een Pauw zonder Pauw, om nog een voor de hand liggend voorbeeld te geven. Hoe verademend zou dat zijn!)

Wat mij betreft heeft Wertheim de weg aangegeven die de ‘media’ zouden moeten volgen: wegblijven uit de eigen voorstelling!