Iedereen heeft wel zo iemand die zich in de periferie van de vriendenkring beweegt. Leuk om erbij te hebben in het café, op het terras; altijd een goede grap paraat, onderhoudend want veel meegemaakt.

Als er een rondje uitgedeeld wordt vraagt-ie — zachtjes, dat wel — om een dubbele whiskey. En als het eigenlijk zijn beurt is, vertoeft hij opvallend vaak op het toilet of moet net, echt heel dringend, naar een vergeten afspraak.

Kortom, zo”n ‘vriend’ die dat eigenlijk niet is. En nooit zal zijn. En die je dus ook niet mist als-tie er niet meer bij is, in het café, maar ook daarbuiten.