Shoppen, sommige mensen vinden dat leuk. Ik niet. Als ik een winkel binnenloop is dat vanuit een noodzaak. Vandaag bijvoorbeeld omdat de laatste drie weken paar na paar mijn sokken de geest geven.
(Korte uitleg: omdat ik niet van shoppen hou, koop ik in het geval dat meerdere exemplaren van het beoogde. De vorige lichting gaat dan in de textielbak. Vorig jaar mei, in Berlijn, kocht ik tien paar sokken… En dan is het niet vreemd dat ze tegelijk versleten zijn.)
Vandaag dus weer erop uit voor sokken. Ik kocht zeven paar, niet tien, want het is wel crisis. De sokkenwinkel had een beperkt assortiment, zeker qua kleurkeuze, en helemaal in vergelijking tot de Falke Flagshipstore in Berlijn, maar ze waren nog maar een half jaartje terug in Enschede en de voorraad werd beperkt gehouden.
Ik vroeg nog even hoe ze het deden qua reclame en zo, maar het bleek moeizaam te gaan — de hoop lag bij samenwerking met kledingzaken, een ouderwetse vorm van kruisbestuiving (“Nu heeft u een mooie broek bij ons gekocht, maar als u sokken nodig heeft, dan…”) die ik niet helemaal van deze tijd vind.
Maar ik ben blij dat Engbers er weer is. En ik ga het slijtproces van mijn sokken wat beter monitoren, zodat ik bij de volgende sokkenwissel wat mooie kleuren kan bestellen.