Als je er bij stilstaat, en ik heb in tegenstelling tot veel anderen daar heel veel gelegenheid toe, is het verbazingwekkend dat het giga gecompliceerde systeem dat het menselijk lichaam is, uberhaupt redelijk functioneert.

Daarbij moest ik ook denken aan het fenomeen ‘redundancy’, dwz dat er aan soort backup systemen zijn. Stel dat je lichaam honderden processen heeft die nodig zijn om goed te functioneren en dat er een aantal niet goed werken omdat bijvoorbeeld je darmen een bepaalde vitamine niet kunnen opnemen. Dan gaat dat lichaam het nog heel lang volhouden, maar wel door een aantal andere processen minder aandacht te geven.

Dan ga je dus langzaamaan dood, maar hebt het niet door. Uit een ander perspectief: als alles goed gaat, ga je niet dood.

Ah, een doorbraak!

Hoe kun je nu weten hoe dat met jou zit? Dat kun je niet. Je komt er misschien achter als je min of meer vroegtijdig dood gaat.

Denk er nog wat meer over na. Besef dan dat je een in elkaar geknutseld systeem bent met dna van protobeestjes en ander slijmerig gedoe en verwonder je erover dat je er nog bent.