Of het met de vallende blaadjes te maken heeft, of met de behoorlijk heftige ‘aanwezigheid’ van Miep in mijn dagelijks bestaan, feit is dat ik al een paar dagen volkomen ontregeld ben.

Wat wil zeggen dat ik én vroeg naar bed ga én ontzettend vroeg wakker word. Om dan weer na een paar uur spoken weer te gaan slapen. En vervolgens zo laat opsta, dat de dag niet te redden is.

Wat trouwens niet betekent dat ik niks zinnigs doe… donderdag heb ik de bladen uit Mieps archief definitief gesorteerd en in de database verwerkt.
Ook nog in haar huisje de laatste dingen geregeld. En haar graf bezocht, met bloemen van het stalletje aan de weg naar Buurse. De bloemen begoten met tranen, dat wel.