Min of meer met het idee dat het niet erg zou zijn als de bestemming tegen zou vallen omdat het om de weg ernaar toe gaat, vertrok ik maandag 31 maart redelijk vroeg vanuit mijn hotel richting Kitanocho, een wijkje in de heuvels aan de rand van Kobe. Onderweg zag ik natuurlijk weer de meest vreemde architectuur, zoals deze hoogbouw in namaak Tudor-stijl, die een wel heel vreemde combinatie vormt met de buurpanden. Japan!

Kitano is een attractie omdat het voor Japanse begrippen iets zeldzaams is: in het begin van de vorige eeuw hebben westerse diplomaten en zakenlieden op een heuvel met uitzicht over de stad en de haven huizen gebouwd, vaak in de stijl van hun thuisland. Op een heuvel, mind you, dus dat was flink klimmen om er te komen.

Was het nou heel bijzonder? Nou… eh, wat zal ik zeggen. De huizen die dat zouden zijn waren op zich niet zo gek, maar ze waren stuk voor stuk ingericht als museum of noem het attractie. Zoals het England House, dat met een heel Engels cliché aan de slag was gegaan:

Om nog eens te benadrukken dat geen cliché geschuwd werd, hier nog een plaatje van de binnenplaats van het Holland House.

Maar dat het uitzicht hier mooi geweest moet zijn geweest geloof ik graag.

Ik heb in het buurtje zo’n beetje alles aan bezienswaardigheden bekeken, heb er nog koffie gedronken en ben vervolgens de heuvel afgedaald om de straten rondom station Kobe-Sannomiya gaan verkennen. En omdat veel lopen veel energie kost, geluncht in een zaak onder het spoor, Tooth Tooth on the Corner (ja, die namen…), waar ze een heel vreemde interpretatie van de Caesar Salad op het menu hadden. Ik heb geen woorden voor de draai die ze hier aan deze klassieker gegeven hebben; ik noem enkel ’wentelteefje-achtig-sponsbrood-met-nadrukkelijke-vanille-smaak‘. Heel vreemd. Maar het biertje erbij was oké.

Was de dag hiermee voorbij? Eigenlijk wel. Ik was nog wel van plan om op de laatste avond in Kobe me te wagen aan het beroemde Kobe-vlees, waar je in Kobe niet aan voorbij kunt omdat elk derde restaurant erom draait, maar ik had absoluut geen trek en ook helemaal geen zin in vlees. Dus op mijn hotelkamer online gegaan, gezocht naar logies in Osaka, dat geboekt, in bed een boek uitgelezen en netjes net voor middernacht gaan slapen. Jammer voor wie graag had gelezen over het nachtleven van Kobe, maar helaas.