Dinsdag. De dag na maandag. Maandag, de dag dat het National Museum of Modern Art Tokyo (MOMAT) gesloten was. Dinsdag dus de dag om daar naartoe te gaan. Vrij toegang, want 65-plus. Voor een museum dat beschikt over 120.000 items wordt er vrij weinig getoond. Er was dan wel ook een tentoonstelling van Helga af Klimt, maar dat interesseert me niet zo. Toch een goede ervaring want je kreeg een mooi beeld van de invloed die de westerse kunst op die van Japan heeft gehad sinds het land zich openstelde, rond 1870.
Het MOMAT-gebouw is trouwens een kunstwerk op zich.

Aan de overzijde van MOMAT liggen de keizerlijke tuinen en het deel Imperial Gardens East is vrij toegankelijk, mits je geen rare dingen in je bagage meeneemt (dat checken ze!). Ik kwam er via een voetgangersbrug.

Eigenlijk is het geen park. Klinkt raar, maar het was vroeger de plek waar de centrale burcht van Edo (zo heette Tokyo voordat het keizerlijke hof ernaartoe verhuisde vanuit Kyoto) stond. Die burcht bestreek een flink terrein met allerlei fortificaties en gebouwen waarin de Samurai gehuisvest waren. Door aardbevingen en branden is daar veel van verwoest. Zo ook de originele burcht & toen die herbouwd zou worden, is men gestopt toen enkel de voet ervan gebouwd was. Die kun je nu dus betreden (beklimmen is een beter woord) en hebt dan dit uitzicht over het terrein.

Onder het publiek, vooral Japanners en oudere Amerikanen, was veel belangstelling voor de diverse gewassen die er waren. Tientalen soorten bomen (er schijnen vijftig kersenboom-varianten te bestaan – ik denk niet dat die allemaal hier stonden), en heel veel andere soorten vegetatie. Ik ben niet zo’n held in het determineren daarvan, maar een Hosta? Dat lukt me nog wel. Ziet er ook fraai uit.

Het plan vooraf was om deze dinsdag twee musea te bezoeken. Eentje had ik al achter de rug, dus op weg naar de volgende: de National Art Center in Roppongi. Dus een metrostation opgezocht, een flink eind getreind, en er nog op het Nogizaki station achtergekomen dat… het museum gesloten was op dinsdag (de eigen toegang vanuit het metrostation naar het museum was dicht). Vervelend. Waarom kunnen ze in dit land waar alles perfect georganiseerd is, niet een standaard voor sluitingsdagen van musea invoeren? Met dat soort gedachten ging ik maar de omgeving verkennen. Roppongi moest toch zeker wat te bieden hebben?
Nou, niet echt. Wel ontdekte ik een vreemd fenomeen: in een tunnel, cq aftakking van een hoofdweg, maakten chauffeurs van de gelegenheid gebruik om hun voertuig even aan de kant te zetten om een dutje te doen.

Achteraf bleek ik in de verkeerde helft van Roppongi rondgelopen te hebben, maar ik had het al wel een beetje gezien, kocht wat druiven en een reepje chocolade in een luxe winkel (fruit is hier heel duur en vaak iets dat men cadeau doet) om mee te nemen naar mijn hotel, want dat werd nu mijn einddoel.

Ondertussen, en het was al tegen twee uur, had ik nog geen koffie gehad (alweer!) en in de buurt van station Naka-kachimachi, waar ik de metro verliet, vond ik een piepklein koffietentje, genaamd Bock, waar ik uiteindelijk aan mijn trekken kwam. Inclusief carrotcake.

Hierna was het nog maar een klein eindje naar mijn hotel, waar ik eerst het wereldnieuws en het lokale nieuws tot me nam (en de druiven!), en daarna behoorlijk moe een dutje ging doen, met het idee later op de avond in de buurt een eettentje op te zoeken om eindelijk eens een echte avondmaaltijd te doen.
Dat lukte niet helemaal. Fris gedoucht en met goede moed liep ik naar de passage waar ik het eerder over had, om daar te gaan eten. Maar dat ging niet zoals gedacht. Ten eerste waren er niet veel tentjes open, maar ook werd er soms uitdrukkelijk aangegeven dat men enkel Japans-sprekenden serveerde. Heel vreemd. En ook iets wat me pissig maakte.
Uiteindelijk heb ik take away gehaald op de hoek schuin tegenover mijn hotel – een soort Koreaanse curry – en dat op mijn hotelkamer verorberd. Was lekker, maar ik heb er geen foto van gemaakt…

Morgen is verplaatsingsdag. Voor tien uur moet ik uitchecken. Dan naar Tokyo Station om een Shinkansen naar Hiroshima te nemen.