Vandaag staat in het magazine van de Volkskrant een hartverwarmend artikel over stellen die jaren, en zelfs decennia, na hun (verbroken) jeugdliefde elkaar weer vonden en nu samen heel gelukkig zijn.

Deed me eraan denken dat toen Miep en ik in onze eerste jaren op de kunstacademie veel met elkaar optrokken (en er was toen zeker geen sprake van een relatie — zij had immers een vriend & ik was wat in de war over mijn gevoelens jegens meerdere meisjes), we het er wel over eens waren dat het huwelijk een burgerlijk iets was waar wij ons nooit mee zouden inlaten. En spraken toen af dat we, als het dan toch moest, we wel met elkaar zouden trouwen en samen oud worden.

Dat hadden we later dus eigenlijk ook moeten doen, maar ja — trouwen is burgerlijk. Nog steeds. Om over oud worden maar te zwijgen.