Vorige week kreeg ik een mail van een goede kennis, die blijkbaar af-en-toe dit blog leest. Ze was blij te zien dat ik weer ‘bezig’ was.

Dat gaf te denken. Ik ben namelijk niet zo heel erg bezig met bloggen. Niet dat er geen stof zou zijn (ik erger me nog genoeg aan dingen, maar ja — zen, dus dat laat ik van me af glijden…), maar je wil ook een beetje het idee hebben dat de inspanning ertoe doet: dat mensen het lezen, bijvoorbeeld.

Aangezien zij dat dus doet, ging die premisse — niemand leest dit, dus laat maar! — niet meer op. Er zijn legio beslissingen genomen op basis van rapporten met n=1, dus wie ben ik om daar geen sjoege van te nemen. Ik ga weer wat meer mijn best doen. En schrijven.

Even terugkijkend ben ik inmiddels op deze plek alweer iets langer dan acht jaar bezig (daarvoor twee eerdere blogs, teruggaand tot rond 2004), waarin ik in zeer wisselende intensiteit 368 stukjes heb geplaatst, deze meegerekend. Een frequentie van ongeveer één per acht dagen. Niet slecht. Er zijn columnisten die minder doen.