Ik denk niet dat God bestaat. En als hij wel bestaat is het een sadist omdat zij de seizoenen zo ingericht heeft dat wij mensen in ons deel van de wereld aan het begin van de derde week van december zo weinig daglicht ervaren, dat het het effect op ons aller levens niet minder dan dat van de meest extreme CIA-martelmethoden is — wat zeker voor mij geldt: God waterboardt mij door mij licht te ontzeggen!

Oftewel, dit is een moeilijke tijd van het jaar. Met een volkomen ontregeld dagritme, dat ook nog eens door die waanzin van de overgang van zomer– op wintertijd verergerd wordt. Er zijn dagen dat ik door de duisternis gedreven al om negen uur in bed lig, voor tien uitgeput in slaap val; om om half drie klaarwakker naast mijn bed te staan, me afvragend wat ik op dat tijdstip zou moeten doen. Om na enkele uren van nieuwsgaring via het web der dingen min of meer uitgeblust weer in slaap te vallen & dan weer veel te vroeg door het gekakel van kantoorhennen en –hanen gewekt te worden. Waarop ik me enkel kan afvragen – waarom?

Maar gelukkig gaat het vanaf nu de goede kant op. De dagen worden weer langer. En met een beetje goede wil doorsta ik deze winter ook weer.