Alles gaat om verbindingen. Maar we beperken ons tot het materiaal hout. Dat kun je onderling verbinden op verschillende manieren: mechanisch, chemisch, organisch. En natuurlijk met combinaties daarvan.

Mechanisch is met behulp van schroeven, spijkers, spijkerplaten, hoekverbinders, en zo meer. Chemisch is hoofdzakelijk lijm, maar daarin bestaan ook weer veel varianten, elk met eigen nut en noodzaak. Organisch is de term die ik dan maar zelf bedacht heb voor verbindingen die enkel uitgaan van de karakteristieken en mogelijkheden van hout zelf.

In Japan gaat men daarin heel ver. Houtverbindingen worden gemaakt zonder mechanische of chemische middelen. De achtergrond daarvan is vrij simpel: hout was altijd volop aanwezig in het land, ijzer en dergelijke juist niet. Uit dit gegeven is een cultuur ontstaan die geleid heeft tot een perfect arsenaal aan min of meer gecompliceerde technieken om houtverbindingen te maken.

Ik ga me daar de komende tijd in verdiepen.