Ik hou niet van vuurwerk. Andere mensen wel. Ik hou van Bonnie Prince Billy — heel veel mensen niet. Ik heb niets met Gordon (je weet wel, het vriendje van Geer), anderen wel. Waarmee ik maar wil zeggen dat ik misschien een eclectische smaak heb, maar andere mensen niet minder.

Goed. Dat is duidelijk. Nu even een nieuw rijtje: ik heb de pest aan tabaksrook, en aan onbeschofte mensen, en trouwens ook aan Youp van ’t Hek. En het fijne is dat ik met mijn neus dichtgeknepen om rokende mensen heen kan lopen, onbeschofte mensen na een eerste ontmoeting ook uit de weg kan gaan & überhaupt niet naar een voorstelling van Youp hoef en zeker niet gedwongen ben zijn stukjes te lezen.

Voor vuurwerk ligt dat helaas anders. Daar word ik tegen wil en dank mee geconfronteerd. Zou zich dat beperken tot de acht uur dat het inmiddels toegestaan is te knallen, was dat nog te doen. Maar de knal-terreur begint al in november en gaat na de jaarwisseling nog vele dagen door. Ik voel me als als die leeuw in zijn te kleine kooi… Tot het uiterste getergd en gefrustreerd. Wat natuurlijk niet gezond is.

Ik heb eigenlijk maar één echt voornemen dit jaar: werken aan mijn gezondheid, door het beëindigen van de vuurwerkterreur.