Eerder vanavond had ik mijn moeder aan de telefoon. Haar man, mijn vader, overleed exact vijf weken na Miep (mijn vriendin, overleden op 7 juli 2012). Ik ben geen goede zoon in de zin van vaak langskomen en bellen. Integendeel. En dat is niet omdat ik een rare verstandhouding zou hebben met mijn moeder, maar vooral om het soort momenten dat bij contact onvermijdelijk is: zij wordt emotioneel vanwege het gemis en ik raak daar dan ook van ondersteboven.

Het is niet goed als je moeder huilt waar je bij bent.