Vandaag is het 150 dagen geleden dat Miep overleed, iets meer dan 200 dagen dat ze gevonden werd langs de A12. Morgen is het Sinterklaas. Over 12 dagen opent het Glazen Huis in Enschede (daar woon ik) en over vier weken is dit kutjaar voorbij…

Honderd-en-vijftig dagen is niet niks. En als je het opdeelt in uren, minuten, seconden, wordt het steeds indrukwekkender: 3600, 21.600, 1.296.000. Maar waar het op neer komt is dat ze er niet meer is, meer dan een miljoen hartslagen al, en toch is het minder dat een gedachte geleden.

Bah, ik vind het helemaal niks. In de mijn malaise schiet het ordenen van Mieps archief niet op, heb ik het ontwerp voor de grafzerk nog niet gemaakt, is mijn wereld ingekrompen tot het absolute minimum, en komt er nauwelijks iets uit mijn handen.

Ik vond december altijd al een vervelende maand. En die duurt nog vier weken.