… nieuwe afleiding. De laatste week was dat het opmaken (vormgeven) van een dissertatie. Vandaag ben ik daarmee klaar. En nu moet ik iets bedenken voor de komende week. Mijn lijstje omvat nu vier items. Dat komt dus wel goed, denk ik.

Iets anders: ik sprak gisteren met kennissen, laat ik ze H. en J. noemen, die ik nog niet gezien had sinds de dood van Miep. Waar het dus vooral over ging, is duidelijk. H., de vrouw, was er van overtuigd dat er ‘iets’ was na de dood. We hebben het er niet lang over gehad, voornamelijk omdat ik het een moeilijk onderwerp vind. Waarom? Tja, daar denk ik al weken over na. En ik ben er nog niet uit. Ik was er namelijk altijd van overtuigd dat de dood het einde van alles was. Die clichées over ‘iemand is pas dood als hij/zij uit de herinnering van mensen is verdwenen’, enzovoorts — die heb ik altijd als zulks beschouwd: clichées… Ik moet er misschien nog wat langer over nadenken.

Je zou dus kunnen zeggen dat ik ook op zoek ben naar iets anders dan afleiding.