Op mijn zeventiende schreef ik voor het eerst in iets wat je een dagboek zou kunnen noemen. Achteraf is de conclusie dat dagboeken bijhouden iets is dat iedereen altijd zou moeten doen. Maar ik heb dat eigenlijk enkel gedaan in perioden dat er veel heftigs gebeurde in mijn leven.

Vanavond heb ik de collectie van boekjes, schriftjes, cahiers, etc, die mijn dagboeknotities van de afgelopen dertig jaar vormen, uit hun bewaarplaats gehaald en doorgenomen. Het was bijna ontluisterend om dat te herbeleven: ‘mijn’ Miep kwam er al in 1974 in voor en was ‘aanwezig’ tot 1980, dook later weer op en was het hoogtepunt van het Moleskine–cahier dat ik naar aanleiding van mijn scheiding zeven, zes jaar geleden volschreef met mijn gedachten.

Ik ga binnenkort wat van die dagboek-notities overtikken en hier posten.