Onze vriendin Moes Wagenaar maakte dit gedicht:

Voortleven

Aarzelend sta ik bij haar graf —
merk hoe ze verworden is
tot stem in mijn hoofd.

pak maar een bloem hoor, moes,
er liggen er genoeg. zeg, pak je
nu maar één zo’n lullig blaadje en
nog wel zo’n half verfomfaaide —
pak toch gewoon een mooi boeketje,
deze bloemetjes bijvoorbeeld
kleuren heel goed bij je ogen en ik
heb er toch niks aan,
hier, vind je deze mooi, en die,
die passen samen op een vaas
en die daaronder met dat grove
als je daar de stelen van halveert
en mixt met nog wat van die witte en
die paarse, of nee, niet die paarse,
dat is niets voor jou, hier moes,
pak aan, krijg je dat allemaal zo mee?

– Moes Wagenaar