Dinsdagavond 4 oktober sprak ik de Stadsdeelcommissie Centrum toe:

“Zeer geachte commissie-leden, zeer geachte wethouder, dames en heren,

Mij naam is Bert Vanderveen en ik spreek hier op persoonlijke titel.
Onder raadsleden en ook in deze commissie zijn stemmen opgegaan om de Lego-kerk, die deel uitmaakt van het Grenswerk-festival, langer te laten staan of zelfs op een andere locatie te herbouwen.
Ik ben daar tegen.
Laat ik voorop stellen dat ik het bouwsel absoluut geweldig vind. De bouw ervan heb ik dagelijks gevolgd en ik ken veel van de mensen die erbij betrokken waren. En ik ben trots op de betekenis die de Lego-kerk heeft gehad voor de beeldvorming van onze stad.

Maar ik ben ook een Lego-jongen. Ik heb in mijn jeugd, en ook later met mijn twee zoons, ontelbare gebouwen en vreemde objecten gemaakt met de bouwstenen die ik 45 jaar geleden en ook 20 jaar geleden tot mijn beschikking had en die trouwens nog steeds in een kast — ergens in een hoek — liggen te wachten op een nieuwe toepassing.
Bouwsels die uiting waren fantasie en dromen… Dat gevoel van dromen én bouwen deelde ik én deel ik met talloze andere mensen, kinderen, volwassenen, die net als ik en mijn zoons met Lego bouwden en nog steeds bouwen.

De Lego-kerk maakt deel uit van die traditie. Een traditie die baseert op de eindigheid van wat je maakt. Lego-blokken worden immers niet verlijmd. Het Lego-bouwsel wordt niet in een vitrine geplaatst… Nou ja, misschien een weekje of zo… maar niet langer.
Nee, een Lego-bouwsel wordt gerecycled. Het is hergebruik in de oorspronkelijke en allerbeste betekenis.

Lego-blokken zijn de bouwstenen van de verbeelding en kunnen niet in het keurslijf van ‘stilstand’ en ‘stagnatie’ gedwongen worden!

De blokken die Michiel de Wit en Filip Jonker gebruikt hebben zijn natuurlijk niet van plastic. Ze zijn van beton en ze zijn zwaar — 1200 kilo voor een grote bouwsteen met 8 noppen, 150 kilo per nop.
De fabrikant noemt ze legio-blokken.
De Explosieven Opruimingsdienst gebruikt legio-blokken om gevaarlijke plekken af te schermen. Na het onschadelijk maken van de explosieven worden de blokken weggehaald, om later weer van dienst te kunnen zijn.
Hulporganisaties gebruiken legio-blokken om snel waterkeringen en havenkades aan te leggen. Tijdelijke voorzieningen — tot er iets definitiefs gebouwd kan worden.

Dat kenmerkt de betekenis van én Lego-blokken én legio-blokken: ze worden gebruikt als het nodig is en als ze hun werk gedaan hebben verdwijnen ze weer in de la, of in een depot.
Tot ze DUS weer nodig zijn.
In die geest moge het duidelijk zijn wat er nu moet gebeuren: de kerk wordt afgebroken, herleid tot haar bouwstenen en volgend jaar maakt een creatieve geest van die bouwstenen wéér een spannend en aansprekend object, een object dat Enschede wéér op de kaart zet!
We moeten ons laten verrassen door wat er in 2012 op het Stationsplein komt te staan, gebouwd met die blokken… En we moeten niet blijven hangen in de waan van de dag. Want die waan van de dag is de fuik waar de politiek al te vaak in blijft hangen.

Ik zeg:
Leve de Lego-kerk van 2011 !
En leve de Lego – we weten nog niet wat – van 2012!

Dank u.”