De laatste vijf boeken die ik gelezen heb:

—

1. Henning Mankell — De gekwelde man
Tiende en ‘laatste’ Wallander-boek. Ik kon geen Engelse vertaling vinden. Als altijd veel psychologie, doortimmerde plot en veel kleine dagelijksheden. En om het af te maken een huiveringwekkende, subtiele beschrijving van een voortschrijdend ziektebeeld. Mooie afsluiting van de serie. Gelukkig gaat Mankell verder met dochter Linda W als hoofdfiguur van een nieuwe reeks.

—

2. Ian McEwan — Solar
Heeft met de hoofdfiguur, een voormalig Nobel-prijswinnaar, een protagonist om hekel aan te hebben, maar wel zo geschreven dat je het verhaal niet los kunt laten. Een satire met veel huichelachtigheid, twijfel, bedrog en ‘inner monologues’. McEwan op zijn oude niveau…

—

3. David Mitchell — The thousand autumns of Jacob de Zoet
Brilliant gecomponeerd. Door meerdere gezichtspunten te gebruiken krijgt het verhaal extra diepgang. Prachtige, archaïsch klinkende taal waarmee Mitchell de personen volkomen waarachtig maakt. Fascinerende blik in het Japan van rond 1800, dat al eeuwen zich bewust afgezonderd heeft van de rest van de wereld, maar wel mondjesmaat westerese invloeden toelaat. Mooi ritme van tijd en plaats.

—

4. Elizabeth George — This body of death
Lynley en Havers weer (een beetje) bij elkaar. Zoals altijd zeker honderd pagina’s te lang, maar de huiveringwekkende beschrijving van een kindermoord door kinderen (geïnspireerd op een ware gebeurtenis) die door het boek geweven is, maakt veel goed. Knap hoe de Amerikaanse schrijfster de Britse zeden weet te treffen.

—

5. Harlan Coben — Caught
Net geen top–Coben, maar dat is altijd nog beter dan het beste werk van duizenden anderen. Het verhaal kent weer veel actualiteitswaarde (de macht van de media om reputaties te maken en te breken) en leuke cameo’s van spelers uit andere boeken van Coben. Die gelukkig in een stevig tempo boeken produceert.